Ο φόβος του τυραννικού κυβερνήτη, μήπως χάσει την εξουσία, η βαθύτερη μοναξιά του και η επίγνωση ότι φόροι βαρείς και υποσχέσεις ψευδείς διογκώνουν την οργή του λαού εναντίον του, τον αναγκάζουν να αναζητεί πιστούς δορυφόρους. Πέραν δε του φόβου, την ερημιά και τη συναίσθηση της αποτυχίας, η ίδια η άσκηση της εξουσιας προσθέτει στις τόσες αθλιότητες του τυραννικού προσώπου, νλεα γνωρίσματα: "Φθονερός, άπιστος, άδικος, ανόσιος, πανδοχείο και τροφείο κάθε κακ΄λιας, δυστυχής ο ίδιος και συνάμα αφορμή δυστυχίας σε όσους τον πλησιάζουν", όπως λέει ο Πλάτων. Ο βίος και η πολιτεία του είναι ακριβώς αντίθετη προς τις δηλώσεις του. Κατά βάθος δεν πιστεύει ούτε σε ό,τι νομίζεται ως αρετή της δημοκρατίας, δηλαδή στον ελεύθερο και γνήσιο διάλογο. Γι' αυτό και, όταν διεκδικεί την εξουσία, την εκτρέπει σε στηνή δημαγωγία.Όταν δε την κατακτήσει, βαθμιαία καταργεί το δημοκρατικό διάλογο. Και με αντίληψη και λογική αυταρχική, με επινοήματα και ερμηνείες των διατάξεων του νόμου, καταργεί ατομικά δικαιώματα και επιβάλλει τον εργασιακό ΤΥΡΑΝΝΟΥ ΜΕΘΟΔΟΙ μεσαίωνα.
Απόσπασμα: απο Stylianos Syrmoglou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου