Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009
..:: eportal.gr - Χρόνιες εξαρτήσεις από ουσίες ::..
..:: eportal.gr - Χρόνιες εξαρτήσεις από ουσίες ::..
Η χρήση διαφόρων ουσιών με σκοπό την αλλαγή της διάθεσης μας, είναι επιτρεπτή στα περισσότερα μέρη του κόσμου... Τι εννοούμε όμως όταν λέμε ότι από απλή αλλαγή της διάθεσης μας μετατράπηκε σε εξάρτηση?
Το κάπνισμα για παράδειγμα, λόγω της κινήσεων που κάνει ο καπνιστής (και όχι τόσο λόγω της νικοτίνης), λειτουργεί ως ένα «αγχολυτικό» γι αυτόν (δυστυχώς οργανικά ιδιαίτερα βλαπτικό) , λόγω της «χαλάρωσης» ή και απόλαυσης που νιώθει το άτομο. Λαμβάνει χώρα δηλαδή μία αλλαγή της διάθεσης, από το συναίσθημα του άγχους σε ένα συναίσθημα «χαλάρωσης» ή «ευφορίας» με την χρήση όμως ενός «μέσου», του τσιγάρου.
Παρατηρούμε όμως ότι το κάπνισμα είναι «αποδεκτό» από την κοινωνία μας, δεν θεωρείται δηλαδή παράνομο ή τόσο κατακριτέο. Ίσως, θα μπορούσαμε να πούμε, διότι δεν προκαλεί τόσο μεγάλη αλλαγή της συμπεριφοράς του ατόμου, φανερά τουλάχιστον στους άλλους (το ίδιο το άτομο όμως μπορεί να αποφύγει να παρευρεθεί κάπου όπου δεν θα επιτρέπεται το κάπνισμα, οπότε ουσιαστικά η αποφυγή κάποιων καταστάσεων επειδή δεν μπορεί να καπνίσει , είναι μία μικρή αλλαγή της συμπεριφοράς του ατόμου, ένας περιορισμός της ελευθερίας που θα είχε αν δεν ήταν καπνιστής.
Στα υπέρβαρα άτομα, βλέπουμε (πολύ συχνά) έναν ψυχολογικό «εθισμό» στο φαγητό, το οποίο επίσης, λειτουργεί πολύ συχνά, παρομοίως με το κάπνισμα, ως ένα «φυσικό αγχολυτικό» (σημαντικό ρόλο έχουν και εδώ οι κινήσεις του στόματος και η «τελετουργία» του). Το φαγητό είναι απλά ένα μέσον που αλλάζει την διάθεση σε όλους μας (προσφέροντας ευχαρίστηση), βλέπουμε όμως ότι η υπερβολική του κατανάλωση από τα υπέρβαρα άτομα, θεωρείται κατακριτέα από την κοινωνία μας (η οποία αγνοεί τα ψυχολογικά αίτια της) , ίσως περισσότερο και από το αλκοόλ.
| Χρόνιες εξαρτήσεις από ουσίες |  |  |
Η χρήση διαφόρων ουσιών με σκοπό την αλλαγή της διάθεσης μας, είναι επιτρεπτή στα περισσότερα μέρη του κόσμου... Τι εννοούμε όμως όταν λέμε ότι από απλή αλλαγή της διάθεσης μας μετατράπηκε σε εξάρτηση? Το κάπνισμα για παράδειγμα, λόγω της κινήσεων που κάνει ο καπνιστής (και όχι τόσο λόγω της νικοτίνης), λειτουργεί ως ένα «αγχολυτικό» γι αυτόν (δυστυχώς οργανικά ιδιαίτερα βλαπτικό) , λόγω της «χαλάρωσης» ή και απόλαυσης που νιώθει το άτομο. Λαμβάνει χώρα δηλαδή μία αλλαγή της διάθεσης, από το συναίσθημα του άγχους σε ένα συναίσθημα «χαλάρωσης» ή «ευφορίας» με την χρήση όμως ενός «μέσου», του τσιγάρου.
Παρατηρούμε όμως ότι το κάπνισμα είναι «αποδεκτό» από την κοινωνία μας, δεν θεωρείται δηλαδή παράνομο ή τόσο κατακριτέο. Ίσως, θα μπορούσαμε να πούμε, διότι δεν προκαλεί τόσο μεγάλη αλλαγή της συμπεριφοράς του ατόμου, φανερά τουλάχιστον στους άλλους (το ίδιο το άτομο όμως μπορεί να αποφύγει να παρευρεθεί κάπου όπου δεν θα επιτρέπεται το κάπνισμα, οπότε ουσιαστικά η αποφυγή κάποιων καταστάσεων επειδή δεν μπορεί να καπνίσει , είναι μία μικρή αλλαγή της συμπεριφοράς του ατόμου, ένας περιορισμός της ελευθερίας που θα είχε αν δεν ήταν καπνιστής.
Στα υπέρβαρα άτομα, βλέπουμε (πολύ συχνά) έναν ψυχολογικό «εθισμό» στο φαγητό, το οποίο επίσης, λειτουργεί πολύ συχνά, παρομοίως με το κάπνισμα, ως ένα «φυσικό αγχολυτικό» (σημαντικό ρόλο έχουν και εδώ οι κινήσεις του στόματος και η «τελετουργία» του). Το φαγητό είναι απλά ένα μέσον που αλλάζει την διάθεση σε όλους μας (προσφέροντας ευχαρίστηση), βλέπουμε όμως ότι η υπερβολική του κατανάλωση από τα υπέρβαρα άτομα, θεωρείται κατακριτέα από την κοινωνία μας (η οποία αγνοεί τα ψυχολογικά αίτια της) , ίσως περισσότερο και από το αλκοόλ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)