ΨΑΛΜΟΣ 18 (ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΑΝΑΚΤΟΣ ΔΑΥΙΔ) Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ρήματα αὐτῶν. Ἀλληλούϊα

Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ρήματα αὐτῶν. Ἀλληλούϊα Σὲ ὄλη τὴν γῆ, ἔφθασε ἡ φωνή τους καὶ μέχρι τὶς ἄκρες τῆς οἰκουμένης τὰ λόγια τους. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον. Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα. Ἀλληλούϊα Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ, καὶ τὰ ἀστέρια ὄτι εἶναι ἔργο τῶν χεριῶν Του. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον. Οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν· Ἀλληλούϊα Δὲν ὑπάρχουν λόγια τους ποὺ νὰ μὴν ἀκούγονται παντοῦ. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον. Ὁ φόβος Κυρίου ἁγνός, διαμένων εἰς αἰῶνα αἰῶνος· τὰ κρίματα Κυρίου ἀληθινά, δεδικαιωμένα ἐπὶ τὸ αὐτό, Ἀλληλούϊα Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου εἶναι ἁγνός, καὶ παραμένει αἰώνια, οἱ οἰκτιρμοὶ τοῦ Κυρίου εἶναι ἀληθινοὶ καὶ δικαιώνονται ἀπὸ αὐτόν, Αἰνεῖτε τὸν Κύριον. ἐπιθυμητὰ ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον πολὺν καὶ γλυκύτερα ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον. Ἀλληλούϊα εἶναι πιὸ ποθητοὶ ἀπὸ τὸ χρυσάφι καὶ τὶς πολύτιμες πέτρες καὶ γλυκύτεροι ἀπὸ τὸ μέλι καὶ τὴν κηρύθρα. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον. παραπτώματα τίς συνήσει; καὶ ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με. Καὶ ἀπὸ ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου· Ἀλληλούϊα Ποιὸς μπορεῖ νὰ καταλάβει τὰ λάθη μου; (μόνο Ἐσύ) ἀλλὰ ὄχι μόνο ἀπὸ αὐτά, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς κρυφές μου σκέψεις, καθάρισέ με. Καὶ ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς γλύτωσέ με τὸν δούλο σου· Αἰνεῖτε τὸν Κύριον. Κύριε, βοηθέ μου καὶ λυτρωτά μου. Ἀλληλούϊα Κύριε, εἶσαι ὁ βοηθός μου καὶ ὁ λυτρωτής μου. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον.