Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017
Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017
Κωνσταντίνος Πρίγγος - «Πάσαν την ελπίδα μου», Πέτρου Μπερεκέτου
Πρόκειται για τον Καλοφωνικό Ειρμό «Πάσαν την ελπίδα μου» σε μελοποίηση Πέτρου Γλυκέος του Μπερεκέτου και εκτέλεση του αοιδίμου Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Κωνσταντίνου Πρίγγου. Ο λόγος που δεν παρατίθεται το πρωτότυπο κείμενο είναι ότι ο δάσκαλος το έψαλε από στήθους και υπάρχουν κάποιες μικροδιαφορές και συντμήσεις στο μέλος. Παρατέθηκε δε το κείμενο από την τελευταία έκδοση της Θείας Λειτουργίας του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως κ. Χαριλάου Ταλιαδώρου, όπου γίνεται απόπειρα καταγραφής του μέλους της εκτελέσεως αυτής.
Σημειωτέον ότι ο μακαριστός άρχων παραλείπει μια μικρή φράση, όπου στο βίντεο παρατίθεται σε πιο ανοιχτό χρώμα.
Η εκτέλεση έλαβε χώρα κατά πάσα πιθανότητα στα 1958 στο Λουτράκι και εκδόθηκε στο 2ο δίσκο από το 2ο διπλό CD που εξέδωσε με εκτελέσεις του άρχοντος ο Αθανάσιος Πέττας υπό τον τίτλο «Πατριαρχική Βυζαντινή Μουσική Κληρονομιά». Αποτελεί τη μόνη γνωστή
Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017
Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017
ΣΗΜΕΡΑ 27/11/17 ΕΓΙΝΕ Η ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ !!!!!
Δημοσιεύτηκε στις 27 Νοε 2017
Σύμφωνα με τη Romfea.gr και τον κ. Αιμίλιο Πολυγένη που υπογράφει το άρθρο Αγιοκατατάχθηκε σήμερα, Δευτέρα 27 Νοεμβρίου, ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης.Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε συνεδρίασή της, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.
Να σημειωθεί ότι η μνήμη του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη θα εορτάζεται στις 22 Νοεμβρίου.
Λίγα λόγια για τον βίο του
Ο γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1920 από ευσεβείς γονείς.
Ο μικρός Ιάκωβος ήταν επτά χρονών και είχε μάθει απέξω την θεία Λειτουργία χωρίς να γνωρίζει γράμματα. Το 1927 πήγε σχολείο και διακρίθηκε για τις επιδόσεις του. Η αγάπη του για την εκκλησία ήταν έκδηλη.
Την ίδια χρονιά εμφανίσθηκε μπροστά του η Αγία Παρασκευή και του φανέρωσε το λαμπρό εκκλησιαστικό του μέλλον ενώ συχνά διάβαζε ευχές, προσευχόταν και θεράπευε συγχωριανούς του.
Από το 1938 και μετά η ζωή του ήταν καθαρά ασκητική. Έτρωγε λίγο, κοιμόταν ελάχιστα, προσευχόταν συνεχώς και δούλευε σκληρά. Τα βάσανα και οι κακουχίες της κατοχής ταλαιπώρησαν τους άτυχους πρόσφυγες. Τον Ιούλιο του 1942 πέθανε η μητέρα του προλέγοντας του ότι θα γίνει ιερέας.
Ο διοικητής του τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και ήταν από τους λίγους που κατάλαβε το λαμπρό μέλλον που θα είχε το νεαρό προσφυγόπουλο. Μετά την απόλυση του από το στρατό (1949) ο Ιάκωβος σε ηλικία 29 χρονών χάνει και τον πατέρα του.
Ο αγώνας του τώρα για να αποκαταστήσει την αδελφή γίνεται εντονότερος, χωρίς όμως να παραμελεί αυτό το οποίο ποθεί από τα παιδικά του χρόνια. Να γίνει μοναχός.
Σε ηλικία 32 ετών πλέον ο Ιάκωβος γίνεται δόκιμος μοναχός και στις 19 Δεκεμβρίου 1952 στην Χαλκίδα ο Μητροπολίτης Γρηγόριος τον χειροτόνησε ιερέα.
Στις 25 Ιουνίου 1975 ο γέροντας Ιάκωβος ανέλαβε το πηδάλιο της μονής της μετανοίας του.
Από το 1990 και μετά ο γέροντας δεν είχε πλέον δυνάμεις και οι κρίσεις στην υγεία του αυξήθηκαν. Τον Σεπτέμβριο του 1991 μετά από μικρο-εμφράγματα νοσηλεύθηκε στο Γενικό Κρατικό.
Το πρωί της 21ης Νοεμβρίου 1991 πήγε στην ακολουθία, έψαλε και κοινώνησε.
Μόλις ήλθαν οι πατέρες ο γέροντας προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ζαλίστηκε. Η αναπνοή του βάρυνε, ο σφυγμός του εξασθένησε και από τα χείλη του βγήκε ένα μικρό φύσημα Ο γέροντας είχε πάρει πλέον τον δρόμο για την μακαρία ζωή.
Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη στο ύπαιθρο και μετά από τους επικήδειους λόγους, ο πρώην Κεφαλληνίας Προκόπιος είπε να υψώσουν το φέρετρο ψηλά να δουν οι πιστοί τον Όσιο γέροντα. Μόλις εφάνη το ιερό λείψανο με μία φωνή οι χιλιάδες των πιστών κραύγασαν « Άγιος, Άγιος».
TOΗΧΗΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ Ρ/Σ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Κατηγορία Πρόσωπα και ιστολόγια
Άδεια Τυπική άδεια YouTube
Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017
Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017
Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017
Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017
Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017
Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017
ΒΟΗΘΕΙΑ & ΦΑΡΜΑΚΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΑ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγειν, εδίψησα και εποτίσατέ με ,ξένος ημην και συνηγάγετέ με, γυμνὸς και περιεβάλετέ με , ησθένησα και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ημην και ηλθετε πρός με...Ο Κύριος των Δυνάμεων ,η γλυκιά Παρηγοριά των θλιβομένων..η Βοήθεια των αγωνιζομένων...Η Αγάπη που ενόσω ήταν επι γης θεράπευε κάθε πόνο...γιάτρευε κάθε πληγή της ψυχής και του σώματος μας άφησε παρακαταθήκη να ποιούμε το ίδιο στους αδελφούς μας ! Δεν υπάρχει ψυχή που ακόμη αγωνίζεται και να μην εχει ανάγκη παραμυθίας και βοηθείας ..σε αυτό το κόσμο που στόχος της πνευματικής μας πορείας είναι η ομοίωσή μας με το Θεο !! Ας ευχόμαστε ολοι να μας χαρίσει ο Κύριος γρήγορο νου ..σώφρονα λογισμό...καρδία νήφουσα..λόγο ζωντανό που να εμπνέει...πίστη βαθιά ..αγάπη θυσιαστική για Εκείνον και τα δημιουργήματά Του...Κι ας βοηθήσουμε ολοι κι ο καθένας όπως μπορεί τους πατέρες που έχουν ανάγκη βοήθειας !!!!!!! Οπως διαβάζω στο https://www.pentapostagma.gr/ Την βοήθεια των πιστών Χριστιανών ζητά η παλαιά αδελφότητα της αγιορείτικης Μονής Εσφιγμένου. Σε ανακοίνωσή της αναφέρει μεταξύ άλλων: «ἡ πολυπληθής ἡμῶν ἐν Χριστῷ Ἀδελφότης συνεχῶς αὐξάνεται καί παράλληλα αὐξάνονται και οἱ ἀνάγκες γιά τήν συντήρησίν Της. Ἡμεῖς ἀφορῶντες εἰς τόν θησαυρόν τῆς φιλοχρίστου ὑμῶν καρδίας, σπεύδομεν νά σᾶς εὐχαριστήσομεν ἐκ τῶν προτέρων γιά τήν κατανόησιν καί ζητοῦμε τήν κατά δύναμιν συνδρομἡν σας εἰς τήν κάλυψιν τῶν ἀναγκῶν τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μονῆς σέ φάρμακα». Και παραθέτουν την κάτωθι λίστα «Ἀνά μῆνα χρειαζὁμαστε τά ἑξῆς: IMUNOFAR 100 MG – 3 κουτιά ZYPREXA 20 MG – 6 κουτιά NEUROBION δισκία – 10 κουτιά NEUROBION ἐνέσιμη – 10 κουτιά PARIET 20 MG – 2 κουτιά DEPAKINE CRONO 500 MG (δισκία) – 3 κουτιά Κορτιζόνες ἐνέσιμες 500 και 250 MG – 10 κουτιά ALOPERIDIN DECANOAS (ἐνέσιμο 150 MG/3 ML) – 2 κουτιά BREATH RIGHT (ρινικές ταινίες) – 2 κουτιά Προβιοτικά (π.χ. PROLIFE κ.τ.λ.) Πολυβιταμίνες NATURAL TEARS (περιέκτες) ἤ μπουκαλάκια ἤ ἄλλες μάρκες VALMANE (δισκία) TETAGAME – P (Ἀντ/κός ὀρός) – 3 DUPHALAC σιρόπι – 10 PENNSAID (διάλυμα) – 10 LAPRAZOL FASTAB 30 MG – 3 κουτιά SUTRIPTAN 50 MG (δισκία) – 2 κουτιά Στοματικά διαλύματα CELEBREX 200 (κάψουλες) – 5 κουτιά PANADOL EXTRA ἀναβράζοντα – 20 κουτιά SIMECO (δισκία) – 10 κουτιά Βαζελίνη ARTICLOX (ἐνέσιμο) – 10 κουτιά CHONDROVITA (SACHETS) ἤ ἄλλα σκευάσματα με κολαγόνο SUDOCREM HELIXDERM CORNERE GEL (ὀφθ. γέλη) ANTISTAX κρέμα – 10 Ἀποσυμφορητικά ἐκνεφώματα – 10 Παρακαλοῦμε τά φάρμακα νά μήν ἔχουν γραμμωτό κώδικα (BAR CODE) ἐκτός ἄν εἶναι τυπωμένος σέ πρόσθετο στήν συσκευασία αὐτοκόλητο ἤ QR CODE. Τα στοιχεία για την αποστολή των φαρμάκων είναι τα εξής: + Ἁρχιμανδρίτης Μεθόδιος Τ.Θ. 5913 Τ.Κ.: 630 75 ΙΕΡΙΣΣΟΣ-ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΚΙΝ.ΤΗΛ.: +30 6973 345 170 Ιερομόναχος Γρηγόριος πνευματικός της γνήσιας Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους Άθω κιν.τηλ.: +30 6973 345 171 Σημειώνεται πως σε περίπτωση που τα τηλέφωνα των δύο προαναφερθέντων δεν ανταποκρίνονται λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, παρακαλούμε θερμά τους αγαπητούς φίλους να αποστέλλουν γραπτό SMS στο κινητό τηλέφωνο του Ιερομονάχου Γρηγορίου Εσφιγμενίτου (+30 6973 345 171). Κατηγορία Πρόσωπα και ιστολόγια Άδεια Τυπική άδεια YouTube
Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2017
Ψαλμός Ν' 50 Ἐλέησόν με ὁ Θεός Psalm 50
Από την Ιερά Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους. Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος των οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστὶ διὰ παντὸς. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεὸς καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμα σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεὸς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ, πνεῦμα συντετριμμένον΄ καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους, καὶ ἐλέησόν με ὁ Θεός.
Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017
Άγιον Όρος 1983 - Γέρων Γαβριήλ Διονυσιάτης
Σπάνια ταινία του 1983 για τη ζωή των Μοναχών στο Άγιο Όρος. Στο δεύτερο μέρος της ταινίας ο Γέρων Γαβριήλ Διονυσιάτης ομιλεί από το Νοσοκομείο της Ιεράς Μονής Διονυσίου για το μέγα μυστήριο του θανάτου
Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017
Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017
Η ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ- Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Πέντε αισθήσεις έχει η ψυχή και πέντε το σώμα μας. Οι ψυχικές αισθήσεις, είναι νους, διάνοια, γνώμη, φαντασία, και αίσθηση. Οι πατέρες τις ονομάζουν και δυνάμεις.Ενω ,οι σωματικές αισθήσεις μας είναι η όραση, όσφρηση, ακοή, γεύση, αφή. Με αυτές τις 5 αισθήσεις προίκισε ο Θεος τον άνθρωπο ώστε να απολαμβάνει ολα οσα με αγάπη δημιούργησε ,και μέσα απο τα κτίσματα να φτάνει στον Κτίστη ..Στο τόπο της καρδιάς βιώνουμε την αγάπη του Θεου ..και την αγάπη προς τον πλησίον !Απο κει πηγάζουν ολα..σκέψεις..δάκρυα..προτιμήσεις...άγχη..συμπάθειες..Η καρδιά είναι για τον νου ένα είδος αισθητηρίου οργάνου στη σχέση μας με τον Θεό, όπως ακριβώς και τα αισθητήρια όργανα του σώματος μας είναι τα εργαλεία εκείνα, που μας επιτρέπουν να αντιλαμβανόμαστε και να αισθανόμαστε τις επιμέρους πραγματικότητες, με τις οποίες έρχεται σε επαφή το σώμα μας...Στον επι γης αγώνα μας ,προσπαθούμε να απελευθερώσουμε τη καρδιά απο τα πάθη ,που μας προσκολούν στον φθαρτό ,ψεύτικο κόσμο και την αγάπη και ικανοποίηση του εαυτού μας..και να πετύχουμε την ένωσή μας με το Θεο-Πατέρα ! Σε αυτή τη προσπάθεια μας δεχόμαστε εναν ατελείωτο πόλεμο...κι απο τη ποιότητα της μάχης μας θα κριθεί και το αποτέλεσμα..αλλά και απο τη θέλησή μας να παλέψουμε και κερδίσουμε .. ΜΕΛΕΤΗ ΒΙΒΛΙΟΥ Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ- Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ& ΑΛΛΩΝ ΠΑΤΕΡΩ
Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2017
ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΤΟ ΦΩΣ , ΑΠΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΟ ΕΡΕΒΟΣ !!
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ή ΙΣΛΑΜ.ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΘΗΛΥΚΗ ΑΠΟΨΗ ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΕΙΘΕΙΤΕ.ΠΩΣ ΘΑ ΤΑΙΡΙΑΞΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΜΕ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ? Αυτο το οποίο εκπροσωπεί η μουσουλμάνα, μπορεί να είναι σεβαστό, είναι όμως αποδεκτό και προσιδιάζει στον τόπο της, ανταποκρίνεται στα έθιμα και στις παραδόσεις της, είναι αποδεκτό και ανεκτό στον δικό της τόπο, εντός του δικού της λαού, γιατί αυτό ανταποκρίνεται στην δικής ψυχοσύνθεση και νοοτροπία... Από την άλλη, η Ελληνίδα με το λευκό φόρεμα, ανάβει το φως, τον σπινθήρα του πολιτισμού, το ψυχικό φως, εκπροσωπώντας το κάλλος, την σεμνότητα, την ιεροπρέπεια, δίχως μπούργκες, δίχως τσαντόρ, δίχως μαύρες καλύπτρες... Δύο διαφορετικοί κόσμοι, διαμετρικά αντίθετοι, που απηχούν δύο συγκρουόμενες Κοσμοθεωρίες... Το φως και το έρεβος...Επιλέγουμε συνειδητά το φως, απαρνούμαστε το έρεβος και θα αγωνιστούμε ώστε αυτό να μην επικρατήσει στην Πατρώα Γη, με όποιο τίμημα, γιατί είναι ολότελα ξένο προς την ψυχοσύνθεση, προς τα ιδανικά μας, προς την Βιοθεωρία μας, γιατί για την αποτροπή και ανάσχεση αυτού, αγωνίστηκαν οι πρόγονοί μας στις Θερμοπύλες, στον Μαραθώνα, στην Σαλαμίνα, στις Πλαταιές... Η΄ ΕΛΛΑΣ Η΄ ΤΕΦΡΑ!
Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΥ- MIDNIGHT OFFICE-MESONYKTIKON
Π. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΜΑΛΕΒΙΤΗΣ Η ακολουθία του Μεσονυκτικού σήμερα θεωρείται ως μια ακολουθία που διεξάγεται κυρίως στα Μοναστήρια και όχι στις ενορίες του κόσμου, όμως, αν την παρακολουθήσουμε στα βήματά της, θα πεισθούμε ότι πρόκειται για μια ακολουθία που έχει πολύ μεγάλη σπουδαιότητα για την καθ’ όλη ζωή ενός προσευχόμενου ανθρώπου. Κατά το Μεσονύκτιο ή μετά από λίγο (μεσονύκτιο στα μοναστήρια του Αγίου Όρους δεν είναι η 12 της νύχτας, όπως στον κοσμικό χρόνο, αλλά η μέση της νύχτας κατά τον Αγιορείτικο χρόνο, ο οποίος υπολογίζεται με τη δύση του ήλιου, δηλαδή το χειμώνα συμπίπτει περίπου η ώρα του Μεσονυκτίου με την κοσμική ώρα) κρούεται το ξύλο του σημάντρου, χτυπά το τάλαντο με λίγα λόγια, σαν την τελευταία σάλπιγγα του Αγγέλου πριν τη Δευτέρα Παρουσία και όλοι οι μοναχοί σηκωνονται από τον ύπνο, σα να σηκωνονται από το θάνατο κατά τη Δευτέρα Παρουσία, άλλωστε τι είναι ο ύπνος παρά κάτι που μοιάζει με έναν μικρό θάνατο του σώματος, αλλά αγρυπνία της ψυχής, οι αρχαίοι μας πρόγονοι μιλούσαν για τους δίδυμους αδελφούς, τον Ύπνο και το Θάνατο, όταν πεθαίνουμε υπνώττει το σώμα αλλά η ψυχή βρίσκεται εν εγρηγόρσει, πηγαίνουν όλοι στην Εκκλησία και μάλιστα στο μπροστινό τμήμα του Ναού, στο νάρθηκα ή Λιτή, όπου περιμένει ο ιερέας. Άλλοι θεολογικοί συμβολισμοί της ακολουθίας του Μεσονυκτικού είναι ότι η ακολουθία αυτή συμβολίζει την μετάθεσή μας από το σκότος της πλάνης και του ύπνου στην κατά Χριστόν ελεύθερη και φωτεινή ζωή, ξυπνούμε από τη νύκτα της αμαρτίας και βλέπουμε το φως το αληθινόν και αρχίζουμε να υμνούμε το Θεό κατά το «ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα» του προφήτου. Επίσης, ο Χριστός ήρθε στη μέση της νύκτας του σκοτεινού κόσμου της αμαρτίας και έκοψε την ιστορία στα δυο, με το φως που έφερε, αλλά και επειδή μέσης νυκτός θα έρθει ο Νυμφίος, γι’ αυτό και τελούμε την ακολουθία αυτή. Ο ιερέας συμβολίζει το Χριστό και στέκεται στην κλειστή είσοδο του Νάρθηκα προς το Ναό. Ο νάρθηκας συμβολίζει τη γη, ο ναός τον ουρανό και ο ιερέας το Χριστό που ενώνει τον ουρανό και τη γη. Ο ιερέας ευλογεί το Θεό και μετά λέει το Βασιλεύ ουράνιε, επικαλείται δηλαδή το Πανάγιο Πνεύμα να μας καθοδηγήσει και να μας δώσει τη Χάρη του Θεού. Στη συνέχεια ψάλλουν τον ύμνο των Αγγέλων, τον Τρισάγιο και μετά το Παναγία Τριάς, ζητούν το έλεος και δοξολογούνε το Θεό, και στη συνέχεια λένε το Πάτερ ημών, την προσευχή που ο ίδιος ο Κύριός μας υπέδειξε να λέμε στο Θεό. Κατόπιν, λένε τα Δεύτε προσκυνήσωμεν, δείχνοντας ότι δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά δούλοι του Θεού και του μοναδικού βασιλιά μας, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ακολουθεί ο ο γνωστός μας πεντηκοστός, το «Ελέησόν με ο Θεός», αλλιώς ο ψαλμός της μετανοίας. Επειδή η Εκκλησία μας θεωρεί πως η ταπείνωση είναι ό,τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να σωθεί, βάζει αυτόν ψαλμό που μας μιλά για την συντετριμμένη και τεταπεινωμένη καρδία σχεδόν σε κάθε ακολουθία!Κατόπιν, έρχεται η ανάγνωση του 118ου Ψαλμού, του λεγόμενου Αμώμου (λέγεται έτσι διότι ξεκινά με τη φράση «Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ, οι πορευόμενοι εν νόμω Κυρίου»), ο οποίος φέρνει στη μνήμη μας τη βασιλεία του Θεού, τα κρίματα, τα δικαιώματα, τα μαρτύρια, τα λόγια και τους νόμους του Θεού. Κατόπιν, μετά το Τρισάγιο, περνάμε στο γνωστό μας τροπάριο «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός» και αποτελεί και αυτό το τροπάριο μια υπενθύμιση της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας...Στη συνέχεια λέμε 40 φορές το «Κύριε ελέησον». Γιατί αυτός ο αριθμός, θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς. Διότι αυτός ο αριθμός συμβολίζει την αποδεκάτωση των ημερών και των ωρών της ζωής μας (περίπου το 1/10 του χρόνου των 365 ημερών ή το 1/10 του σεληνιακού έτους που είναι περίπου 400 μέρες) και έτσι ζητούμε το έλεος του Θεού....μετά λέμε το «Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ», απευθυνόμαστε στην Παναγία μας ως μεσίτρια δική μας προς τον φιλάνθρωπον Θεόν και η ακολουθία κλείνει με την ευχή του Αγίου Μαρδαρίου προς την Αγία Τριάδα «Δέσποτα Θεέ, πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές Ιησού Χριστέ και Άγιον Πνεύμα, μία θεότης, μία δύναμις ελέησόν με τον αμαρτωλόν και οις επίστασαι κρίμασι, σώσον με τον ανάξιον δούλον σου, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν», προσευχή που ζητά το έλεός του Θεού.
Ἡ Ἱερὰ Ἀκολουθία τοῦ καθημερινοῦ Ὄρθρου
Ἡ Ἱερὰ Ἀκολουθία τοῦ καθημερινοῦ Ὄρθρου Ιερά Μονή Κυπριανού και Ιουστίνης
Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017
Ο ανόητος πλούσιος.
Ο ανόητος πλούσιος. Κυριακή Η΄ Λουκά. Κατά Μάρκο Β΄ Εωθινό. Προς Εφεσίους επιστολή δ΄ 1-7. Κατά Λουκά ι΄ 25-37. Το μάθημα πραγματοποιήθηκε την 14 Νοεμβρίου 2017. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Καρασακαλίδης
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ INFO @orthodoxiainfo 2 ώρεςΠριν από 2 ώρες Μεσογαίας Νικόλαος: “Αν θέλεις θέωση, κοινωνία με τον Θεό, εμπιστεύσου!”
Μεσογαίας Νικόλαος: “Αν θέλεις θέωση, κοινωνία με τον Θεό, εμπιστεύσου!” http://orthodoxia.info/news/%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%bf%ce%b3%ce%b1%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bb%ce%b1%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd-%ce%b8%ce%ad%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b8%ce%ad%cf%89%cf%83%ce%b7-%ce%ba/ …
Psalm 144 -Ψαλμός 144 Ψαλμός 144 Υψώσω σε,ό Θεός μου.. Ψάλουν οί μοναχοί τής Σιμονόπετρας,ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.
Ψαλμός 144 Υψώσω σε,ό Θεός μου.. Ψάλουν οί μοναχοί τής Σιμονόπετρας,ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.
Τρίτη 14 Νοεμβρίου 2017
π.Βαρνάβας 13-11-17(Η ζωή που δεν αντέχεται)
..μην ξεχάσετε ποτέ την ελπίδα.Και ο θεός να βγάλει απόφαση οτι είμαστε για την κόλαση,εμείς θα λέμε είμαστε για τον παράδεισο!Και θα ζητούμε το έλεος του Θεού!.Αυτό είναι αντρείο φρόνημα.Θα αντισταθούμε σε οποιοδήποτε λογισμό που μας λέει...Για να κάνετε λήψη
Πρίγγος - Θεοδοσόπουλος - Αργή Δοξολογία, Γεωργίου Βιολάκη, Ήχος πλ. β'
Πρόκειται για την αργή Δοξολογία σε ήχο πλ. β' του Πρωτοψάλτου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Γεωργίου Βιολάκη (1820 - 1911), όπως την έψαλαν ο Άρχων Πρωτοψάλτης της ΜΧΕ Κωνσταντίνος Πρίγγος (+1964) με το μαθητή του και Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως Χρύσανθο Θεοδοσόπουλο (+1988) στην Περαχώρα Λουτρακίου στις 24-6-1958. Η Δοξολογία ψάλλεται εκ στήθους, με όλους τους τονισμούς και τις αναλύσεις της πατριαρχικής παραδόσεως. Το κείμενο παρατίθεται από το β' τόμο της Μουσικής Συλλογής του Γεωργίου Πρωγάκη, επίσημο βιβλίο των πατριαρχικών ψαλτών. Ο ήχος προέρχεται από τα CD με ηχογραφήσεις του Πρίγγου που είχε εκδώσει ο κ. Αθανάσιος Πέττας, καθώς κρίθηκε πολύ πληρέστερος από τις άλλες διαθέσιμες πηγές.
Ψαλμός 89 ΠΘ' Για να βρέξει ο Θεός, όταν υπάρχει ανομβρία
📘☦️ Αγία Γραφή - Ψαλμός Τοῖς υἱοῖς Κορὲ 89 ΠΘ'
Τοῖς υἱοῖς Κορὲ ψαλμὸς ᾠδῆς.
🙏☦️ Για να βρέξει ο Θεός, όταν υπάρχει ανομβρία
ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΟΙ αὐτοῦ ἐν τοῖς ὄρεσι τοῖς ἁγίοις· 2 ἀγαπᾷ Κύριος τὰς πύλας Σιὼν ὑπὲρ πάντα τὰ σκηνώματα ᾿Ιακώβ. 3 δεδοξασμένα ἐλαλήθη περὶ σοῦ ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ. (διάψαλμα). 4 μνησθήσομαι Ραὰβ καὶ Βαβυλῶνος τοῖς γινώσκουσί με· καὶ ἰδοὺ ἀλλόφυλοι καὶ Τύρος καὶ λαὸς τῶν Αἰθιόπων, οὗτοι ἐγενήθησαν ἐκεῖ. 5 μήτηρ Σιών, ἐρεῖ ἄνθρωπος, καὶ ἄνθρωπος ἐγενήθη ἐν αὐτῇ, καὶ αὐτὸς ἐθεμελίωσεν αὐτὴν ὁ ῞Υψιστος. 6 Κύριος διηγήσεται ἐν γραφῇ λαῶν καὶ ἀρχόντων τούτων τῶν γεγενημένων ἐν αὐτῇ. (διάψαλμα). 7 ὡς εὐφραινομένων πάντων ἡ κατοικία ἐν σοί.
Χαιρετισμοί της Παναγίας
Χαιρετισμοί της Παναγίας Θεοτόκου
κοντάκιον
Τό προσταχθέν μυστικῶς λαβών ἐν γνώσει, ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ Ἰωσήφ σπουδῇ ἐπέστη, ὁ Ἀσωματος λέγων τῇ Ἀπειρογάμῳ· Ὁ κλίνας τῇ καταβάσει τούς οὐρανούς, χωρεῖται ἀναλλοιώτως ὅλος ἐν Σοί· Ὅν καί βλέπων ἐν μήτρᾳ Σου, λαβόντα δούλου μορφήν, ἐξίσταμαι κραυγάζειν Σοι·
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια, Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν ευχαριστήρια. Ἀναγράφω Σοι ἡ πόλις Σου, Θεοτόκε. Ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμάχητον, Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον ἵνα κράζω Σοι·
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τό χαῖρε (τρίς·) καί σύν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, σωματούμενόν Σε θεωρῶν, Κύριε, ἐξίστατο, καί ἵστατο κραυγάζων πρός Αὐτήν τοιαῦτα·
Χαῖρε, δι᾽ ἧς ἡ χαρά ἐκλάμψει· χαῖρε, δι΄ ἧς ἡ ἀρά ἐκλείψει. Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις· χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις. Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς· χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καί Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς. Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα· χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα. Χαῖρε, ἀστήρ ἐμφαίνων τόν Ἥλιον· χαῖρε, γαστήρ ἐνθέου σαρκώσεως. Χαῖρε, δι᾽ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις· χαῖρε, δι᾽ ἧς βρεφουργεῖται ο Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Βλέπουσα ἡ Ἁγία, ἑαυτήν ἐν ἁγνεία, φησί τῷ Γαβριήλ θαρσαλέως· τό παράδοξόν Σου τῆς φωνῆς, δυσπαράδεκτόν μου τῇ ψυχῇ φαίνεται· ἀσπόρου γάρ συλλήψεως τήν κύησιν πῶς λέγεις; κράζων·
Ἀλληλούϊα.
Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι ἡ Παρθένος ζητοῦσα ἐβόησε πρός τόν λειτουργοῦντα· Έκ λαγόνων ἁγνῶν Υἱόν, πῶς ἐστι τεχθῆναι δυνατόν; λέξον μοι. Πρός Ἥν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβῳ, πλήν κραυγάζων οὕτω·
Χαῖρε, βουλῆς ἀπορρήτου μύστις· χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις. Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τό προοίμιον· χαῖρε, τῶν δογμάτων Αὐτοῦ τό κεφάλαιον Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι΄ ἧς κατέβῃ ὁ Θεός· χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν. Χαῖρε, τό τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα· χαῖρε, τό τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα. Χαῖρε, τό φῶς ἀρρήτως γεννήσασα· χαῖρε, τό πῶς μηδένα διδάξασα. Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν· χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Δύναμις τοῦὙψίστου, ἐπεσκίασε τότε, πρός σύλληψιν τῇ Ἀπειρογάμῳ· καί τήν εὔκαρπον ταύτης νηδύν, ὡς ἀγρόν ὑπέδειξεν ἡδύν ἅπασι, τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως·
Ἀλληλούϊα.
Ἔχουσα θεοδόχον, ἡ Παρθένος τήν μήτραν, ἀνέδραμε πρός τήν Ἐλισάβετ· τό δέ βρέφος ἐκείνης, εὐθύς ἐπιγνόν τόν ταύτης ἀσπασμόν, ἔχαιρε· καί ἅλμασιν ὡς ἄσμασιν ἐβόα πρός τήν Θεοτόκον·
Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμαράντου κλῆμα· χαῖρε, καρποῦ ἀκηράτου κτῆμα. Χαῖρε, γεωργόν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον· χαῖρε, φυτουργόν τῆς ζωῆς ἡμῶν φύουσα. Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν· χαῖρε, τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν. Χαῖρε, ὅτι λειμῶνα τῆς τρυφῆς ἀναθάλλεις· χαῖρε, ὅτι λιμένα τῶν ψυχῶν ἑτοιμάζεις. Χαῖρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα· χαῖρε, παντός τοῦ κόσμου ἐξίλασμα. Χαῖρε, Θεοῦ πρός θνητούς εὐδοκία· χαῖρε, θνητῶν πρός Θεόν παρρησία.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων, λογισμῶν ἀμφιβόλων, ὁ σώφρων Ἰωσήφ ἐταράχθη, πρός τήν ἄγαμόν Σε θεωρῶν, καί κλεψίγαμον ὑπονοῶν, Ἄμεμπτε· μαθών δέ Σου τήν σύλληψιν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, ἔφη·
Ἀλληλούϊα.
Ἤκουσαν οἱ ποιμένες, τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων, τήν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν· καί δραμόντες ὡς πρός ποιμένα, θεωροῦσι Τοῦτον ὡς ἀμνόν ἄμωμον, ἐν τῇ γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα, ἣν ὑμνούντες εἶπον.
Χαῖρε, ἀμνοῦ καί ποιμένος Μήτηρ· χαίρε, αὐλή λογικῶν προβάτων. Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον· χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον. Χαῖρε, ὅτι τά οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ· χαῖρε, ὅτι τά ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς. Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τό ἀσίγητον στόμα· χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τό ἀνίκητον θάρσος. Χαῖρε, στερρόν τῆς πίστεως ἔρεισμα· χαῖρε, λαμπρόν τῆς χάριτος γνώρισμα. Χαῖρε, δι᾽ ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης· χαῖρε, δι᾽ ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Θεοδρόμον ἀστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ· καί ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν, δι΄ αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιόν Ἄνακτα· καί φθάσαντες τόν ἄφθαστον, ἐχάρησαν Αὐτῷ βοῶντες·
Ἀλληλούϊα.
Ἴδον παῖδες Χαλδαίων, ἐν χερσί τῆς Παρθένου, τόν πλάσαντα χειρί τούς ἀνθρώπους· καί Δεσπότην νοοῦντες Αὐτόν, εἰ καί δούλου ἔλαβε μορφήν, ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι, καί βοῆσαι τῇ εὐλογημένη·
Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ· χαῖρε, αὐγή μυστικῆς ἡμέρας. Χαῖρε, τῆς απάτης τήν κάμινον σβεσασα· χαῖρε, τῆς Τριάδος τούς μύστας φωτίζουσα. Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς· χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν. Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας· χαῖρε, ἡ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων. Χαῖρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα·
χαῖρε, φλογός παθῶν ἀπαλλάττουσα. Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγέ σωφροσύνης· χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οἱ Μάγοι, ὑπέστρεψαν εἰς τήν Βαβυλῶνα· ἐκτελέσαντές Σου τόν χρησμόν, και κηρύξαντές Σε τόν Χριστόν ἅπασιν, ἀφέντες τόν Ἡρώδην, ὡς ληρώδη, μή εἰδότα ψάλλειν·
Ἀλληλούϊα.
Λάμψας ἐν τῂ Αἰγύπτῳ, φωτισμόν ἀληθείας, ἐδίωξας τοῦ ψεύδους τό σκότος· τά γάρ εἴδωλα ταύτης, Σωτήρ, μή ἐνέγκαντά Σου τήν ἰσχύν, πέπτωκεν· οἱ τούτων δέ ρυσθέντες ἐβόων πρός τήν Θεοτόκον.
Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων· χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων. Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τήν πλάνην πατήσασα· χαῖρε, τῶν εἰδώλων τόν δόλον ἐλέγξασα. Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τόν νοητόν· χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τούς διψῶντας τήν ζωήν. Χαῖρε, πύρινε στῦλε, ὁδηγῶν τούς ἐν σκότει· χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης. Χαῖρε, τροφή τοῦ Μάννα διάδοχε· χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε. Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας· χαῖρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι και γάλα.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Μέλλοντος Συμεῶνος, τοῦ παρόντος αἰῶνος, μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος, ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ, ἀλλ΄ ἐγνώσθης τούτῳ καί Θεός τέλειος· διόπερ ἐξεπλάγη Σου τήν ἄρρητον σοφίαν, κράζων·
Ἀλληλούϊα.
Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης, ἡμῖν τοῖς ὑπ᾽ αὐτοῦ γενομένοις· ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός, καί φυλάξας ταύτην, ὥσπερ ἦν, ἄφθορον· ἵνα τό θαῦμα βλέποντες, ὑμνήσωμεν αὐτήν, βοῶντες·
Χαῖρε, τό ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας· χαῖρε, τό στέφος τῆς ἐγκρατείας. Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα·
χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τόν βίον ἐμφαίνουσα. Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί· χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ᾽ οὗ σκέπονται πολλοί. Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγόν πλανωμένοις· χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτήν αἰχμαλώτοις. Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις· χαίρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις. Χαῖρε, στολή τῶν γυμνῶν παρρησίας· χαῖρε, στοργή πάντα πόθον νικῶσα. Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τόν νοῦν εἰς οὐρανόν μεταθέντες· διά τοῦτο γάρ ὁ ὑψηλός Θεός, ἐπί γῆς ἐφάνη ταπεινός ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκύσαι πρός τό ὕψος τούς Αὐτῷ βοῶντας·
Ἀλληλούϊα.
Ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω, καί τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γάρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δέ τοπική γέγονε· καί τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου, ἀκουούσης ταῦτα·
Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα· χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα. Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα· χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα. Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦἐπί τῶν Χερουβίμ· χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦἐπί τῶν Σεραφίμ. Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτο ἀγαγοῦσα· χαῖρε, ἡ παρθενίαν καί λοχείαν ζευγνῦσα. Χαῖρε, δι᾽ἧς ἐλύθη παράβασις· χαῖρε, δι᾽ ἧς ἠνοίχθη Παράδεισος. Χαῖρε, ἡ κλείς τῆς Χριστοῦ βασιλείας· χαῖρε, ἐλπίς ἀγαθῶν αἰωνίων.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων κατεπλάγη τό μέγα τῆς Σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον· τόν ἀπρόσιτον γάρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτόν ἄνθρωπον, ἡμῖν μέν συνδιάγοντα, ἀκουόντα δέ παρά πάντων οὕτως·
Ἀλληλούϊα.
Ρήτορας πολυφθόγγους, ὡς ἰχθύας ἀφώνους, ὁρῶμεν ἐπί Σοί, Θεοτόκε· ἀποροῦσι γάρ λέγειν τό πῶς καί Παρθένος μένεις, καί τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δέ τό Μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν·
Χαῖρε, Σοφίας Θεοῦ δοχεῖον· χαῖρε, προνοίας Αὐτοῦ ταμεῖον. Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα· χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα. Χαῖρε, ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοί συζητηταί· χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί. Χαίρε, τῶν Ἀθηναῖων τάς πλοκάς ιασπῶσα· χαῖρε, τῶν ἁλιέων τάς σαγήνας πληροῦσα. Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα· χαίρε, πολλούς ἐν γνώσει φωτίζουσα. Χαῖρε, ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι· χαῖρε, λιμήν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Σῶσαι θέλων τόν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων κοσμήτωρ, πρός τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἧλθε· καί ποιμήν ὑπάρχων ὡς Θεός, δι΄ ἡμᾶς ἐφάνη καθ΄ ἡμᾶς ἄνθρωπος· ὁμοίῳ γάρ τό ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεός ἀκούει·
Ἀλληλούϊα.
Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καί πάντων τῶν εἰς Σέ προστρεχόντων· ὁ γάρ τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς κατεσκεύσασέ σε Ποιητής Ἄχραντε, οἱκήσας ἐν τῇ μήτρᾳ Σου, καί πάντας Σοι προσφωνεῖν διδάξας·
Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας· χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτηρίας. Χαῖρε, ἀρχηγέ νοητῆς ἀναπλάσεως· χαῖρε, χορηγέ θεϊκῆς ἀγαθότητος. Χαῖρε, Σύ γάρ ἀνεγέννησας τούς συλληφθέντας αἰσχρῶς· χαῖρε, Σύ γάρ ἐνουθέτησας τούς συληθέντας τόν νοῦν. Χαῖρε, ἡ τόν φθορέα τῶν φρένων καταργοῦσα· χαῖρε, ἡ τόν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα. Χαῖρε, παστάς ἀσπόρου νυμφεύσεως· χαῖρε, πιστούς Κυρίῳ ἁρμόζουσα. Χαῖρε, καλή κουροτρόφε παρθένων· χαίρε, ψυχῶν νυμφοστόλε ἁγίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου· ἰσαρίθμους γάρ τῇ ψάμμῳ ὠδάς, ἅν προσφέρωμέν Σοι, Βασιλεῦ Ἅγιε, οὐδέν τελοῦμεν ἄξιον, ὧν δέδωκας ἡμῖν, τοῖς Σοί βοῶσιν·
Ἀλληλούϊα. Φωτοδόχον λαμπάδα, τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν, ὁρῶμεν τήν Ἁγίαν Παρθένον· τό γάρ ἄϋλον ἅπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρός γνῶσιν θεϊκήν ἅπαντας, αὐγῇ τόν νοῦν φωτίζουσα, κραυγῇ δέ τιμωμένη ταῦτα·
Χαῖρε, ἀκτίς νοητοῦ Ἡλίου· χαῖρε, βολίς τοῦ ἀδύτου φέγγους. Χαῖρε, ἀστραπή τάς ψυχάς καταλάμπουσα· χαῖρε, ὡς βροντή τούς ἐχθρούς καταπλήττουσα. Χαῖρε, ὅτι τόν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμός· χαῖρε, ὅτι τόν πολύρρυτον ἀναβλύζεις ποταμόν. Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τόν τύπον· χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τόν ρύπον. Χαῖρε, λουτήρ ἐκπλύνων συνείδησιν· χαῖρε, κρατήρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν. Χαῖρε, ὀσμή τῆς Χριστοῦ εὐωδίας· χαῖρε, ζωή μυστικῆς εὐωχίας.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Χάριν δοῦναι θελήσας, ὀφλημάτων ἀρχαίων, ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων, ἐπεδήμησε δι᾽Ἑαυτοῦ πρός τούς ἀποδήμους τῆς Αὑτοῦ χάριτος· καί σχίσας το χειρόγραφον, ἀκούει παρά πάντων οὕτως.
Ἀλληλούϊα.
Ψάλλοντές Σου τόν τόκον, ἀνυμνοῦμεν Σε πάντες, ὡς ἔμψυχον ναόν, Θεοτόκε· ἐν τῇ Σῇ γάρ οἰκήσας γαστρί, ὁ συνεχών πάντα τῇ χειρί Κύριος, ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν Σοι πάντας·
Χαῖρε, σκηνή τοῦ Θεοῦ καί Λόγου· χαῖρε, Ἁγία Ἁγίων μείζων. Χαῖρε, κιβωτέ χρυσωθείσα τῷ Πνεύματι· χαῖρε, θησαυρέ τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε. Χαῖρε, τίμιον διάδημα βασιλέων εὐσεβών· χαῖρε, καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν. Χαῖρε, τῆςἘκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος· χαῖρε, τῆς βασιλείας τό ἀπόρθητον τεῖχος. Χαῖρε, δι᾽ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾽ ἧς ἐχθροί καταπίπτουσι. Χαῖρε, χρωτός τοῦ ἐμοῦ θεραπεία·
χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Ὦ πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τόν πάντων Ἁγίων Ἁγιώτατον Λόγον· (τρις) δεξαμένη τήν νῦν προσφοράν, ἀπό πάσης ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας· καί τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τούς σοί βοῶντας·
Ἀλληλούϊα.
Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τό χαῖρε· καί σύν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, σωματούμενόν Σε θεωρῶν, Κύριε, ἐξίστατο, καί ἵστατο κραυγάζων πρός Αὐτήν τοιαῦτα·
Χαῖρε, δι᾽ ἧς ἡ χαρά ἐκλάμψει· χαῖρε, δι΄ ἧς ἡ ἀρά ἐκλείψει. Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις· χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις. Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς· χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καί Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς. Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα· χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα. Χαῖρε, ἀστήρ ἐμφαίνων τόν Ἥλιον· χαῖρε, γαστήρ ἐνθέου σαρκώσεως. Χαῖρε, δι᾽ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις· χαῖρε, δι᾽ ἧς βρεφουργεῖται ο Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια, Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν ευχαριστήρια. Ἀναγράφω Σοι ἡ πόλις Σου, Θεοτόκε. Ἀλλ᾽ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμάχητον, Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον ἵνα κράζω Σοι· Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
κοντάκιον
Τό προσταχθέν μυστικῶς λαβών ἐν γνώσει, ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ Ἰωσήφ σπουδῇ ἐπέστη, ὁ Ἀσωματος λέγων τῇ Ἀπειρογάμῳ· Ὁ κλίνας τῇ καταβάσει τούς οὐρανούς, χωρεῖται ἀναλλοιώτως ὅλος ἐν Σοί· Ὅν καί βλέπων ἐν μήτρᾳ Σου, λαβόντα δούλου μορφήν, ἐξίσταμαι κραυγάζειν Σοι·
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια, Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν ευχαριστήρια. Ἀναγράφω Σοι ἡ πόλις Σου, Θεοτόκε. Ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμάχητον, Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον ἵνα κράζω Σοι·
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τό χαῖρε (τρίς·) καί σύν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, σωματούμενόν Σε θεωρῶν, Κύριε, ἐξίστατο, καί ἵστατο κραυγάζων πρός Αὐτήν τοιαῦτα·
Χαῖρε, δι᾽ ἧς ἡ χαρά ἐκλάμψει· χαῖρε, δι΄ ἧς ἡ ἀρά ἐκλείψει. Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις· χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις. Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς· χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καί Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς. Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα· χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα. Χαῖρε, ἀστήρ ἐμφαίνων τόν Ἥλιον· χαῖρε, γαστήρ ἐνθέου σαρκώσεως. Χαῖρε, δι᾽ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις· χαῖρε, δι᾽ ἧς βρεφουργεῖται ο Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Βλέπουσα ἡ Ἁγία, ἑαυτήν ἐν ἁγνεία, φησί τῷ Γαβριήλ θαρσαλέως· τό παράδοξόν Σου τῆς φωνῆς, δυσπαράδεκτόν μου τῇ ψυχῇ φαίνεται· ἀσπόρου γάρ συλλήψεως τήν κύησιν πῶς λέγεις; κράζων·
Ἀλληλούϊα.
Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι ἡ Παρθένος ζητοῦσα ἐβόησε πρός τόν λειτουργοῦντα· Έκ λαγόνων ἁγνῶν Υἱόν, πῶς ἐστι τεχθῆναι δυνατόν; λέξον μοι. Πρός Ἥν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβῳ, πλήν κραυγάζων οὕτω·
Χαῖρε, βουλῆς ἀπορρήτου μύστις· χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις. Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τό προοίμιον· χαῖρε, τῶν δογμάτων Αὐτοῦ τό κεφάλαιον Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι΄ ἧς κατέβῃ ὁ Θεός· χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν. Χαῖρε, τό τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα· χαῖρε, τό τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα. Χαῖρε, τό φῶς ἀρρήτως γεννήσασα· χαῖρε, τό πῶς μηδένα διδάξασα. Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν· χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Δύναμις τοῦὙψίστου, ἐπεσκίασε τότε, πρός σύλληψιν τῇ Ἀπειρογάμῳ· καί τήν εὔκαρπον ταύτης νηδύν, ὡς ἀγρόν ὑπέδειξεν ἡδύν ἅπασι, τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως·
Ἀλληλούϊα.
Ἔχουσα θεοδόχον, ἡ Παρθένος τήν μήτραν, ἀνέδραμε πρός τήν Ἐλισάβετ· τό δέ βρέφος ἐκείνης, εὐθύς ἐπιγνόν τόν ταύτης ἀσπασμόν, ἔχαιρε· καί ἅλμασιν ὡς ἄσμασιν ἐβόα πρός τήν Θεοτόκον·
Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμαράντου κλῆμα· χαῖρε, καρποῦ ἀκηράτου κτῆμα. Χαῖρε, γεωργόν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον· χαῖρε, φυτουργόν τῆς ζωῆς ἡμῶν φύουσα. Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν· χαῖρε, τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν. Χαῖρε, ὅτι λειμῶνα τῆς τρυφῆς ἀναθάλλεις· χαῖρε, ὅτι λιμένα τῶν ψυχῶν ἑτοιμάζεις. Χαῖρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα· χαῖρε, παντός τοῦ κόσμου ἐξίλασμα. Χαῖρε, Θεοῦ πρός θνητούς εὐδοκία· χαῖρε, θνητῶν πρός Θεόν παρρησία.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων, λογισμῶν ἀμφιβόλων, ὁ σώφρων Ἰωσήφ ἐταράχθη, πρός τήν ἄγαμόν Σε θεωρῶν, καί κλεψίγαμον ὑπονοῶν, Ἄμεμπτε· μαθών δέ Σου τήν σύλληψιν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, ἔφη·
Ἀλληλούϊα.
Ἤκουσαν οἱ ποιμένες, τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων, τήν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν· καί δραμόντες ὡς πρός ποιμένα, θεωροῦσι Τοῦτον ὡς ἀμνόν ἄμωμον, ἐν τῇ γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα, ἣν ὑμνούντες εἶπον.
Χαῖρε, ἀμνοῦ καί ποιμένος Μήτηρ· χαίρε, αὐλή λογικῶν προβάτων. Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον· χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον. Χαῖρε, ὅτι τά οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ· χαῖρε, ὅτι τά ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς. Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τό ἀσίγητον στόμα· χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τό ἀνίκητον θάρσος. Χαῖρε, στερρόν τῆς πίστεως ἔρεισμα· χαῖρε, λαμπρόν τῆς χάριτος γνώρισμα. Χαῖρε, δι᾽ ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης· χαῖρε, δι᾽ ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Θεοδρόμον ἀστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ· καί ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν, δι΄ αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιόν Ἄνακτα· καί φθάσαντες τόν ἄφθαστον, ἐχάρησαν Αὐτῷ βοῶντες·
Ἀλληλούϊα.
Ἴδον παῖδες Χαλδαίων, ἐν χερσί τῆς Παρθένου, τόν πλάσαντα χειρί τούς ἀνθρώπους· καί Δεσπότην νοοῦντες Αὐτόν, εἰ καί δούλου ἔλαβε μορφήν, ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι, καί βοῆσαι τῇ εὐλογημένη·
Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ· χαῖρε, αὐγή μυστικῆς ἡμέρας. Χαῖρε, τῆς απάτης τήν κάμινον σβεσασα· χαῖρε, τῆς Τριάδος τούς μύστας φωτίζουσα. Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς· χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν. Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας· χαῖρε, ἡ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων. Χαῖρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα·
χαῖρε, φλογός παθῶν ἀπαλλάττουσα. Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγέ σωφροσύνης· χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οἱ Μάγοι, ὑπέστρεψαν εἰς τήν Βαβυλῶνα· ἐκτελέσαντές Σου τόν χρησμόν, και κηρύξαντές Σε τόν Χριστόν ἅπασιν, ἀφέντες τόν Ἡρώδην, ὡς ληρώδη, μή εἰδότα ψάλλειν·
Ἀλληλούϊα.
Λάμψας ἐν τῂ Αἰγύπτῳ, φωτισμόν ἀληθείας, ἐδίωξας τοῦ ψεύδους τό σκότος· τά γάρ εἴδωλα ταύτης, Σωτήρ, μή ἐνέγκαντά Σου τήν ἰσχύν, πέπτωκεν· οἱ τούτων δέ ρυσθέντες ἐβόων πρός τήν Θεοτόκον.
Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων· χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων. Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τήν πλάνην πατήσασα· χαῖρε, τῶν εἰδώλων τόν δόλον ἐλέγξασα. Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τόν νοητόν· χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τούς διψῶντας τήν ζωήν. Χαῖρε, πύρινε στῦλε, ὁδηγῶν τούς ἐν σκότει· χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης. Χαῖρε, τροφή τοῦ Μάννα διάδοχε· χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε. Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας· χαῖρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι και γάλα.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Μέλλοντος Συμεῶνος, τοῦ παρόντος αἰῶνος, μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος, ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ, ἀλλ΄ ἐγνώσθης τούτῳ καί Θεός τέλειος· διόπερ ἐξεπλάγη Σου τήν ἄρρητον σοφίαν, κράζων·
Ἀλληλούϊα.
Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης, ἡμῖν τοῖς ὑπ᾽ αὐτοῦ γενομένοις· ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός, καί φυλάξας ταύτην, ὥσπερ ἦν, ἄφθορον· ἵνα τό θαῦμα βλέποντες, ὑμνήσωμεν αὐτήν, βοῶντες·
Χαῖρε, τό ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας· χαῖρε, τό στέφος τῆς ἐγκρατείας. Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα·
χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τόν βίον ἐμφαίνουσα. Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί· χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ᾽ οὗ σκέπονται πολλοί. Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγόν πλανωμένοις· χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτήν αἰχμαλώτοις. Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις· χαίρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις. Χαῖρε, στολή τῶν γυμνῶν παρρησίας· χαῖρε, στοργή πάντα πόθον νικῶσα. Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τόν νοῦν εἰς οὐρανόν μεταθέντες· διά τοῦτο γάρ ὁ ὑψηλός Θεός, ἐπί γῆς ἐφάνη ταπεινός ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκύσαι πρός τό ὕψος τούς Αὐτῷ βοῶντας·
Ἀλληλούϊα.
Ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω, καί τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γάρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δέ τοπική γέγονε· καί τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου, ἀκουούσης ταῦτα·
Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα· χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα. Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα· χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα. Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦἐπί τῶν Χερουβίμ· χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦἐπί τῶν Σεραφίμ. Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτο ἀγαγοῦσα· χαῖρε, ἡ παρθενίαν καί λοχείαν ζευγνῦσα. Χαῖρε, δι᾽ἧς ἐλύθη παράβασις· χαῖρε, δι᾽ ἧς ἠνοίχθη Παράδεισος. Χαῖρε, ἡ κλείς τῆς Χριστοῦ βασιλείας· χαῖρε, ἐλπίς ἀγαθῶν αἰωνίων.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων κατεπλάγη τό μέγα τῆς Σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον· τόν ἀπρόσιτον γάρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτόν ἄνθρωπον, ἡμῖν μέν συνδιάγοντα, ἀκουόντα δέ παρά πάντων οὕτως·
Ἀλληλούϊα.
Ρήτορας πολυφθόγγους, ὡς ἰχθύας ἀφώνους, ὁρῶμεν ἐπί Σοί, Θεοτόκε· ἀποροῦσι γάρ λέγειν τό πῶς καί Παρθένος μένεις, καί τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δέ τό Μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν·
Χαῖρε, Σοφίας Θεοῦ δοχεῖον· χαῖρε, προνοίας Αὐτοῦ ταμεῖον. Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα· χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα. Χαῖρε, ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοί συζητηταί· χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί. Χαίρε, τῶν Ἀθηναῖων τάς πλοκάς ιασπῶσα· χαῖρε, τῶν ἁλιέων τάς σαγήνας πληροῦσα. Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα· χαίρε, πολλούς ἐν γνώσει φωτίζουσα. Χαῖρε, ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι· χαῖρε, λιμήν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Σῶσαι θέλων τόν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων κοσμήτωρ, πρός τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἧλθε· καί ποιμήν ὑπάρχων ὡς Θεός, δι΄ ἡμᾶς ἐφάνη καθ΄ ἡμᾶς ἄνθρωπος· ὁμοίῳ γάρ τό ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεός ἀκούει·
Ἀλληλούϊα.
Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καί πάντων τῶν εἰς Σέ προστρεχόντων· ὁ γάρ τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς κατεσκεύσασέ σε Ποιητής Ἄχραντε, οἱκήσας ἐν τῇ μήτρᾳ Σου, καί πάντας Σοι προσφωνεῖν διδάξας·
Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας· χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτηρίας. Χαῖρε, ἀρχηγέ νοητῆς ἀναπλάσεως· χαῖρε, χορηγέ θεϊκῆς ἀγαθότητος. Χαῖρε, Σύ γάρ ἀνεγέννησας τούς συλληφθέντας αἰσχρῶς· χαῖρε, Σύ γάρ ἐνουθέτησας τούς συληθέντας τόν νοῦν. Χαῖρε, ἡ τόν φθορέα τῶν φρένων καταργοῦσα· χαῖρε, ἡ τόν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα. Χαῖρε, παστάς ἀσπόρου νυμφεύσεως· χαῖρε, πιστούς Κυρίῳ ἁρμόζουσα. Χαῖρε, καλή κουροτρόφε παρθένων· χαίρε, ψυχῶν νυμφοστόλε ἁγίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου· ἰσαρίθμους γάρ τῇ ψάμμῳ ὠδάς, ἅν προσφέρωμέν Σοι, Βασιλεῦ Ἅγιε, οὐδέν τελοῦμεν ἄξιον, ὧν δέδωκας ἡμῖν, τοῖς Σοί βοῶσιν·
Ἀλληλούϊα. Φωτοδόχον λαμπάδα, τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν, ὁρῶμεν τήν Ἁγίαν Παρθένον· τό γάρ ἄϋλον ἅπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρός γνῶσιν θεϊκήν ἅπαντας, αὐγῇ τόν νοῦν φωτίζουσα, κραυγῇ δέ τιμωμένη ταῦτα·
Χαῖρε, ἀκτίς νοητοῦ Ἡλίου· χαῖρε, βολίς τοῦ ἀδύτου φέγγους. Χαῖρε, ἀστραπή τάς ψυχάς καταλάμπουσα· χαῖρε, ὡς βροντή τούς ἐχθρούς καταπλήττουσα. Χαῖρε, ὅτι τόν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμός· χαῖρε, ὅτι τόν πολύρρυτον ἀναβλύζεις ποταμόν. Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τόν τύπον· χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τόν ρύπον. Χαῖρε, λουτήρ ἐκπλύνων συνείδησιν· χαῖρε, κρατήρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν. Χαῖρε, ὀσμή τῆς Χριστοῦ εὐωδίας· χαῖρε, ζωή μυστικῆς εὐωχίας.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Χάριν δοῦναι θελήσας, ὀφλημάτων ἀρχαίων, ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων, ἐπεδήμησε δι᾽Ἑαυτοῦ πρός τούς ἀποδήμους τῆς Αὑτοῦ χάριτος· καί σχίσας το χειρόγραφον, ἀκούει παρά πάντων οὕτως.
Ἀλληλούϊα.
Ψάλλοντές Σου τόν τόκον, ἀνυμνοῦμεν Σε πάντες, ὡς ἔμψυχον ναόν, Θεοτόκε· ἐν τῇ Σῇ γάρ οἰκήσας γαστρί, ὁ συνεχών πάντα τῇ χειρί Κύριος, ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν Σοι πάντας·
Χαῖρε, σκηνή τοῦ Θεοῦ καί Λόγου· χαῖρε, Ἁγία Ἁγίων μείζων. Χαῖρε, κιβωτέ χρυσωθείσα τῷ Πνεύματι· χαῖρε, θησαυρέ τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε. Χαῖρε, τίμιον διάδημα βασιλέων εὐσεβών· χαῖρε, καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν. Χαῖρε, τῆςἘκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος· χαῖρε, τῆς βασιλείας τό ἀπόρθητον τεῖχος. Χαῖρε, δι᾽ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾽ ἧς ἐχθροί καταπίπτουσι. Χαῖρε, χρωτός τοῦ ἐμοῦ θεραπεία·
χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Ὦ πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τόν πάντων Ἁγίων Ἁγιώτατον Λόγον· (τρις) δεξαμένη τήν νῦν προσφοράν, ἀπό πάσης ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας· καί τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τούς σοί βοῶντας·
Ἀλληλούϊα.
Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τό χαῖρε· καί σύν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, σωματούμενόν Σε θεωρῶν, Κύριε, ἐξίστατο, καί ἵστατο κραυγάζων πρός Αὐτήν τοιαῦτα·
Χαῖρε, δι᾽ ἧς ἡ χαρά ἐκλάμψει· χαῖρε, δι΄ ἧς ἡ ἀρά ἐκλείψει. Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις· χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις. Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς· χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καί Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς. Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα· χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα. Χαῖρε, ἀστήρ ἐμφαίνων τόν Ἥλιον· χαῖρε, γαστήρ ἐνθέου σαρκώσεως. Χαῖρε, δι᾽ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις· χαῖρε, δι᾽ ἧς βρεφουργεῖται ο Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια, Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν ευχαριστήρια. Ἀναγράφω Σοι ἡ πόλις Σου, Θεοτόκε. Ἀλλ᾽ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμάχητον, Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον ἵνα κράζω Σοι· Χαίρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017
Ψαλμός Α΄ 1 Ευλογημένος είναι ο άνθρωπος
Ψαλμός Α΄ 1 Ευλογημένος είναι ο άνθρωπος ΜΑΚΑΡΙΟΣ ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδρᾳ λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν. 2 ἀλλ᾿ ἤ ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρας καὶ νυκτός. 3 καὶ ἔσται ὡς τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ὃ τὸν καρπὸν αὐτοῦ δώσει ἐν καιρῷ αὐτοῦ, καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ οὐκ ἀποῤῥυήσεται· καὶ πάντα, ὅσα ἂν ποιῇ, κατευοδωθήσεται. 4 οὐχ οὕτως οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, ἀλλ᾿ ἢ ὡσεὶ χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς. 5 διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει, οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν βουλῇ δικαίων· 6 ὅτι γινώσκει Κύριος ὁδὸν δικαίων, καὶ ὁδὸς ἀσεβῶν ἀπολεῖται.
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΑΣΗ - Π. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΑΝΔΕΛΙΔΗ
Κρίση οικονομική ;Οχι μόνο ,πρώτιστα πνευματική...Γιατί το πνεύμα της αγάπης και θυσίας που ακούσαμε στο χθεσινό Ευαγγέλιο αντικαταστάθηκε απο τον εγωκεντρισμό..τη φιλαυτία...την ιδιοτέλεια στις μέρες μας .Ερχονται στιγμές στη ζωή όλων μας που πέφτουμε σε ενα λήθαργο ψυχικής και πνευματικής αμέλειας...και τότε ο Πατέρας παραχωρεί..θλίψεις..δοκιμασίες...,για να μας αφυπνίσει..Επίσκεψη Θεου είναι και η ασθένεια ..Μπορεί να χάνεις τη σωματική σου υγεία μα βρίσκεις τη ψυχική σου υγεία !!! Μη γινόμαστε κοντόφθαλμοι κι εγωιστές αφού τα μάτια μας δε μπορούν να δούν τόσο μακριά οσο του Κυρίου που με το πάνσοφο σχέδιο Του ,για καθένα απο εμας στοχεύει στη σωτηρία μας ! Ο,τι επιτρέπει στη ζωή μας συντελεί και στη σωτηρία της ψυχής μας αδέλφια!Εμεις Τον πιστεύουμε ; δηλ. αναγνωρίζουμε τη ύπαρξή Του κι αρα Τον εμπιστευόμαστε ή θεος της καρδιάς μας είναι το ίδιον θέλημα με συνέπεια την απελπισία κι απογοήτευση όταν δε πραγματώνεται;Εύχομαι ολοι να αποκτήσουμε καρδιά ελεήμων σα του Σαμαρείτη και η μόνη θλίψη που θα μας στεναχωρεί,να είναι της αποστασίας μας..των αμαρτιών μας που μας απομακρύνουν απο τη πηγή της Ζωής και της Αγάπης !!!!!!Αλλά και να μη στεναχωρούμε Εκείνον που έδωκε εαυτόν υπερ ημων ,ινα λυτρώσηται ημας απο πάσης ανομοίας και καθαρίσει...Σου έδωσε τη σημερινή ημέρα ; κάνε το καλύτερο που μπορείς για σένα..τα αδέλφια σου με την αγάπη Του να καθορίζει τις πράξεις σου .... ^_^ ΟΜΙΛΙΕΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ
📘☦️ Αγία Γραφή - Ψαλμός Ν' 50 Ἐλέησόν με ὁ Θεός Psalm 50
Από την Ιερά Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους. Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος των οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστὶ διὰ παντὸς. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεὸς καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμα σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεὸς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ, πνεῦμα συντετριμμένον΄ καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους, καὶ ἐλέησόν με ὁ Θεός.
Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)